De zomervakantie is gearriveerd en dus ook mijn fotografiemicrobe is terug in alle hevigheid.

Sinds enkele jaren probeer ik beter te worden in het nemen van foto’s en te evolueren van vakantiekiekjes naar foto’s die er ook echt mogen wezen. Toegegeven het zal nog enige oefening vragen. Maar wat is er leuker dan gewoon je fototoestel nemen en oefenen. Gewoon erop uit trekken en instellingen uitproberen, effecten leren maken, … Om nog maar te zwijgen van achteraf die foto’s bewerken. Nu vooral met dat laatste ben ik nog echt een nieuweling. Photoshop heeft nog vele geheimen voor mij. Maar stilaan krijg ik hier ook meer en meer vat op. De basics lukken al, maar het verwijderen van een storend element in de foto of juist het toevoegen van die persoon die je nog bij op de foto wil, dat lukt me nog niet.

Sinds dit jaar is het schilderij, dat mijn mama voor mij maakte en in de hal hing, verdwenen en pronkt er een foto van mij. Het uitzicht dat wij hebben vanop ons terras in Spanje. Een zonsondergang die mij steeds weer gelukkig maakt wanneer ik nu mijn huis binnenga. Niet evident om een foto te vergroten tot 1 op 1,5 meter, maar het is me gelukt.

De plannen voor deze zomer zijn simpel. Ik wil me verder verdiepen in portretfotografie. Dat is toch nog steeds wat ik het liefste doe. Alleen voorzie ik 1 klein probleempje. Mijn kinderen zijn dankbare proefsubjecten, maar worden dit ook wel beu na een tijdje. Het zal er dus op aan komen om anderen te vinden die mij willen bijstaan en willen poseren. Met wat geluk houden ze er een leuke tijd en enkele goede foto’s aan over.

Ik kan natuurlijk net als vorig jaar oefenen op de planten in mijn tuin en omstreken, maar dan lonkt het NAS (Nikon Aankoop Syndroom) weer. Voor planten wil ik dan weer ver kunnen inzoomen. En dan wil ik heel graag een macrolens. Dat geeft dan de mogelijkheid om dat dauwdruppeltje, dat lieve bijtje, … heel mooi te fotograferen. Enige nadeel: voor zo een objectief betaal je al snel bijna 1000 euro. En op dit moment wil ik niet teveel uitgeven aan bijkomende lenzen.

Bovenaan mijn verlanglijstje pronkt nog altijd een full-frame camera en daar moet ik dan ook een nieuw objectief bijkopen want mijn huidige sigma lens met groot diafragma is niet compatible met een full-frame. En dan spreek ik al snel over een budget van bijna 2000 euro (voor camera en objectief). Dus die extra macrolens gaat moeten wachten.

Momenteel is mijn lieve Nikon D7200 nog mijn trouwe bondgenoot op mijn tripjes. Mijn zoon heeft mijn vorige toestel in beslag genomen. Wat ben ik blij met mijn muilezel die mij vaak vergezelt op mijn omzwervingen. Want een fototoestel met objectief, 2 extra objectieven, de filters, vaak nog het extra toestel voor zoonlief en nog een ditje en datje, dat weegt toch door. Dus dank je wel lieve muilezel (aka mijn lieve man). Wanneer ik er alleen op uit ga dan probeer ik mij te beperken tot mijn body met 1 objectief. Dat past nog mooi in mijn handtas en neem ik meestal mee.

Oh handtas, ik heb er niet zoveel. Hoe vaak gebruik je al die verschillende handtassen? Nee, dat type vrouw ben ik niet. Maar fotografietassen, die kan je nooit genoeg hebben. Dat wordt zo stilaan wel een hele collectie. Een tas afhankelijk van de locatie en hoeveel materiaal ik moet meenemen, dat is toch wel handig.

En ik hoor vele al denken: ik kan toch ook mooie foto’s nemen met mijn gsm. Absoluut, dat hoor je mij niet ontkennen. Maar ik zweer trouw aan mijn camera. Het is maar net wat je wil en wat je nadien met je foto’s wil doen. Eén advies aan hen die achteraf foto’s willen bewerken: neem je foto’s steeds in RAW. Tot op heden neem ik iedere foto in RAW en JPEG, maar begin te beseffen dat RAW alleen misschien genoeg is. Ik kan hem altijd omzetten naar JPEG wanneer ik hem op Facebook of zo wil zetten.

Wat leuk om dit blogje te schrijven. Mijmeren over fotografie en de opties en alles wat ik nog moet leren. Maar nu lonkt mijn fototoestel heel erg. Tijd voor wat oefening. Maar eerst nog even wat foto’s (genomen met mijn GSM).